تاریخ پرافتخار لُر را از موزه های مطرح جهان میشود جویا شد، که بتنهایی عظمت جهان متمدن باستان را یکه و تنها به دوش میکشد و به همین دلیل قصد قلم فرسایی در این باب را ندارم.

 
اما شوربختانه چندروز است که توهین دو نفر از به ظاهر طنز پردازان (شهریاری و ریوندی) را در حضور بیش از هزار نفر در یک سالن مشاهده کرده اییم که افسوس ما تبار لُر رابه همراه داشته ست.

از عذرخواهی های مکرر ایشان و ندامت نامه هایی هم که بصورت فیلم و نوشتار منتشر شده هم دردی از دردهایمان کم نشد که نشد
زیرا اگر دو نفر فوق الذکر که فقر فرهنگی شان اَظهرُ مِن الشمس است این گستاخی را به اصیل ترین نژاد ایرانی روا داشته اند، چرا افراد حاضر در سالن به افتخار ایشان کف زده و سوت میکشند و میخندند؟

آیا جز اینست که ما و دانایان لُر، آنطور که باید و شاید؛ لُر و پیشینه اورا به ایران و ایرانی معرفی نکرده اند؟

آیا جز اینست که مردمان لُر چونان اجداد آریایی خویش که خود را ” اری” یعنی نجیب نامیدند.
نجابت دارند و نجابتشان باعث شده که همواره مورد ظلم قرار بگیرند و دم برنیارند؟؟؟

قایان شهریاری و ریوندی و همه افرادی که در آن سالن به لُر خندیدید آیا میدانستید که:
روزی که خشایار شاه در تنگه ترموبیل زمین گیر سربازان اسپارت شده بود، بقول گزنفون این مردمان زاگرس میانی بودند که با عبور از دیواره های صعب العبور ترموبیل و رشادتی مثال زدنی، سد آنان را برای پیشروی بسوی آتن از میان برداشتند.

آیا از آریوبرزن و یوتاپ آن دلاور دوران چیزی در کتابهای تاریخ خوانده ایید؟

آیا میدانید سواران لُر بودند که تهران را فتح کردند و مشروطیت را در ایران استوار اما همان نجابتی که خاصیّت سرشتین ماست باعث شد دیگران را سردار و سالار کنند؟

آیا نخوانده ایید که بی بی مریم بختیار تنها زنی در عالم است که نشان شجاعت امپراتورِ آلمان ویلهلم دوم را بخاطر استعمار ستیزی و صدالبته نجات لژیون آلمانی از دست متفقین، تصاحب نموده و شیر پسرش(علیمردان خان) پایه های حکومت وقت را لرزاند.

آیا نام ابوالقاسم خان بختیاری را شنیده ای که در ۱۳۲۵ خورشیدی بهمراه دلاوران لرستان و بختیاری و کهگیلویه، مانع جدایی آذربایجان از ایران شد؟

آیا از دوران صفویه و مرزنشینان آن دوران که همه لُر بوده اند چیزی شنیده ای؟ که چگونه بوداق خان چگنی شاه طهماسب را بر تخت ایران
و سپس سلطان محمد خدابنده را بجای او تثبیت کرد؟

وکیل الرعایا؛ کریم خان زند را چه؟
اورا میشناسی؟

از جنگ قندهار چیزی شنیده ای که نادرشاه افشار ۶ ماه قندهار را بدون نتیجه محاصره کرده بود.
اما شبی سواران لُر بی اذن و اجازه حمله بردند و ارگ حکومتی را مسخر نمودند؟

رئیسعلی دلواری را که دیگر باید بشناسی، آیا از تعداد شهدای لُر در طول ۸ سال جنگ تحمیلی اطلاعی داری؟

اینها و هزاران آیای دیگر را اگر نمیدانید فقط و فقط بحث همان نجابت ذاتی ما لُرزبانان است.
که خود را فرزندان راستین ایران میدانیم و به همه اقوام و قومیتها احترام میگذاریم.

اما به راستی چه می شود که در صدا و سیمای ملی کشور، سرزمین کهن ها ساخته میشود، یا به امثال این دو تن اجازه هتاکی میدهند؟

بدیهیست که وقتی آب الیگودرز را بردند و در قم دریاچه مصنوعی ساختند و قم رودش نام نهادند.
و نجابت ما، ما را به سکوت واداشت بایستی دیواری کوتاهتر از ما نباشد.

بدیهیست وقتی کارون و دز و کرخه را به بهانه های غیر عقلائی از سرچشمه هایشان، به کویر مرکزی ایران سوق دادند و اکنون آب باریکه ای از آنها در مناطق لرنشین روان است و باز ما نجابت بخرج دادیم، بایستی مضحکه شویم.

وقتی سهم ما از بودجه های استانی به اندازه ای کم است که جوانان مرکز ثقل لرستان(خرم آباد) دومین استان خسارت دیده در جنگ، از فرط نبود شغل، برای کارگری به تهران می آیند.

 
بایستی از ((وندی)) که در فامیلی ات میباشد شرمسار باشی

حرف بسیار است و مجال سخن کم

 
لیکن، پیام ما به تبار متمدن، با اصالت و با فرهنگ لُر اینست که:
باردیگر نجابت خود را به رخ تاریخ این کهن بوم و بر بکشید و از هرگونه هتاکی در فضای مجازی به این دو نفر پرهیز کنید. زیرا اولا، ما لرزبانان ثلاثی و مینجایی و جنوبی آبروی تمدن و فرهنگ ایران و جهانیم، پس باید در خور نام و آوازه مان، رفتار کنیم.

ما داعیه بیش از ۷۰۰۰ سال تمدن داریم و اینگونه رفتارها زیبنده اصالت ما نیست، از طرفی بزرگی و نژاد و تاریخ و فرهنگ لرزبانان بایستی مارا بر آن دارد که اینگونه افراد را در حد و اندازه ای نبینیم که حتی بخواهیم جوابی به آنها بدهیم.

امیدواریم که مسئولین استانی و نهادهای مسئول از مبانی قانونی هم به مورد اخیر رسیدگی کنند و آنرا پیگیری نمایند هم منبعد شاهد توهین به تبارنامه و شناسنامه ایران یعنی لُرزبانان نباشیم.

یادداشتی سیامک عالیخانی چگنی استاد ادبیات دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر