کمیته المپیک پاداشی به قهرمانان کاناپولوی آسیا نمی‌دهد/ نبود امکانات؛ معضل بزرگ بانوان قایقران لرستانی
«یکی از چالش‌های پیش روی بانوان قایقران لرستانی به‌ویژه بانوان نبود تجهیزات و امکانات است معضلی که کار را برای ورزشکاران سخت کرده است». این‌ها بخشی از صحبت‌های «صبا رحمتی» قهرمان بازی‌های آسیایی جاکارتا است.
به گزارش وارک نیوز به نقل از فارس ، این بانوی قهرمان که در مسابقات آسیایی جاکارتا توانست مدال طلا را کسب کند بیش از ده سال است که عضو تیم ملی قایقرانی کشور است.
صبا رحمتی ساکن خرم‌آباد است و علاوه بر عضویت در تیم ملی مربی شنا و مدرس دانشگاه نیز است.
به نظر می‌رسد با توجه به اینکه قایقرانی یکی از رشته‌های مفرح و شاد است که علاوه بر آقایان، خانم‌ها نیز تمایل دارند در این رشته فعالیت کنند، بنابراین مسئولان امر باید زیرساخت‌های لازم را برای توسعه این رشته ورزشی فراهم کنند زیرا پیامد توسعه رشته‌های ورزشی ارتقاء سطح سلامت و کاهش آسیب‌های اجتماعی است.
با صبا رحمتی؛ این بانوی قهرمان گپ و گفتی صمیمانه داشته‌ایم که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید.
از ورودتان به عرصه ورزش بگویید.
اوایل دونده بودم و دور دریاچه کیو را مرتب می‌دویدم؛ خانم‌ها را که در حال قایقرانی و پارو زدن تماشا می‌کردم برایم جذاب بود، همچنین زمانی که اردوی تیم ملی جوانان در خرم‌آباد برگزار شد به رشته کاناپولو علاقه‌مند شدم.
به‌واسطه قبولی در دانشگاه تهران توانستم در تیم تهران حضور پیدا کنم و همین امر موجب پیشرفت من در رشته کاناپولو شد.
در واقع سال ۸۲ ورود من به رشته کاناپولو بود از طریق استعدادیابی که در مدارس انجام گرفت.
نکته‌ای که باید به آن اشاره‌کنم این است که مربی‌های خرم‌آبادی من مانند «ناصر اسدی» و خانم‌ها «رستگار» و «گودرزی» کمک شایان توجهی کردند تا من مسیر درست را انتخاب کنم.
چه سالی به تیم ملی دعوت شدید؟
سال‌های اول به‌عنوان تجربه در تیم ملی حضور داشتم اما از سال ۹۰ به‌طور رسمی در تیم ملی جای گرفتم و تاکنون از همه تلاشم برای پیشرفت استفاده کرده‌ام.
اولین مدال ورزشی‌ام را سال ۹۱ در مسابقات هند کسب کردم سپس در مسابقات هنگ کنگ و پس از آن در مسابقات مالزی هم مقام‌هایی به دست آوردم.
در مجموع تاکنون چهار مدال دو طلا و دو نقره حاصل فعالیت ورزشی‌ام بوده است. در مسابقات جهانی فرانسه و ایتالیا نیز حضور داشتم. امسال هم مسابقات کانادا را داشتیم که به دلیل دوری مسافت فدراسیون تصمیم گرفت تیم را اعزام نکند.
در خصوص مسابقات آسیایی جاکارتا برایمان بگویید.
امسال رشته کاناپولو برای اولین بار در مسابقات بازی‌های آسیایی شرکت کرد و برای ما بسیار مهم بود که مقام قابل قبولی کسب کنیم و گام اول را محکم برداریم بر همین اساس بهترین بازیکن‌ها را انتخاب کردند تا بهترین نتیجه را کسب کنند که خوشبختانه نتیجه قابل قبولی هم به دست آوردیم.
اما به دلیل اینکه امسال رشته کاناپولو به‌صورت آزمایشی در این مسابقات شرکت کرد از طرف کمیته ملی المپیک به ما هیچ پاداشی تعلق نمی‌گیرد و ما از این موضوع اطلاع داشتیم اما تمایل داریم پاداشی نه به‌اندازه مدالمان که طلا است بلکه حداقل پاداشی برای ایجاد انگیزه و بالا بردن روحیه برای ما در نظر بگیرند تا در آینده و در مسابقاتی که پیش رو داریم با انگیزه بیشتری شرکت کنیم.
مسئولان از ورزشکاران رشته کاناپولو حمایت کردند؟
از نظر حمایتی امسال حمایت‌ها چشمگیرتر بود اما همیشه خواسته من این بوده که نگاه ویژه‌ای به قایقرانی مخصوصاً رشته کاناپولو شود چون تا قبل از این کاناپولو المپیکی نبود و آن‌چنان که در خور ورزشکاران بود توجه نمی‌شد، اما بازی‌های آسیایی و موفقیت‌هایی که بچه‌ها کسب کردند باعث شد مسئولان دلسوزانه‌تر و جدی‌تر به این رشته ورزشی توجه کنند.
بحث استقبال هم خوب بود، خوشحالی مردم، ورزش دوستان و ورزشکاران بسیار برایم با ارزش بود.
علت موفقیت خود را در چه چیز می‌بینید؟
عامل اصلی که منجر به موفقیت «صبا رحمتی» شد تلاش و پشتکاری است که ظرف فعالیت ورزشی‌ام تلاش و تمرینی که همواره داشته‌ام.
من حتی در مراسم ازدواج نزدیکانم نتوانسته‌ام شرکت کنم و این نشان می‌دهد جایگاه ورزش برای من بسیار مهم است.
نکته بعدی که عامل موفقیت من بوده و دیگر علاقه‌مندان باید به آن توجه کنند داشتن جرات و مهارت شنا است زیرا این دو لازمه قایقرانی هستند.
مشوق شما در فعالیت ورزشی چه کسانی بوده‌اند؟
بدون شک مشوق خانواده بیشترین نقش را در موفقیت من داشته‌اند، همچنین مربیانم در سطح ملی و استانی که باعث شدند من هیچ‌گاه انگیزه‌ام را برای ادامه فعالیت از دست ندهم.
عمده‌ترین مشکل پیش روی رشته ورزشی قایقرانی لرستان از نگاه شما چیست؟
مهم‌ترین موضوع در هر رشته فراهم بودن تجهیزات و امکانات است، دریاچه کیو را هر شهری ندارد محیط بازی است آن هم در کشور مسلمان که باید شئونات حفظ شود و بانوان ورزشکاران در رشته‌هایی مانند قایقرانی امنیت لازم را داشته باشند اما ما در حال حاضر حتی یک رختکن یا سرویس بهداشتی نداریم که با فراغ بال به تمرینات بپردازیم.
نکته دیگر کمبود تجهیزات است؛ ما علاوه بر اینکه باید فعالیت ورزشی داشته باشیم نیاز است به دنبال منبع درآمد هم باشیم، از طرفی یکی از اهداف من توسعه رشته قایقرانی در خرم‌آباد است اما تجهیزات در اختیار نداریم، تنها چند قایق و پارو وجود دارد که اندک است و جوابگو نیست.
مشکل دیگر ضعف آموزش قایقرانی است به شکلی که تاکنون دوره مربیگری در رشته قایقرانی در استان برگزار نشده‌است به‌عنوان یک مربی و ورزشکار ملی انتظار دارم این مشکلات حل بشود.
مشکل دیگر بحث آموزش دانش‌آموزان است که چون سری صبح هستند باید در تایم بعدازظهر آموزش آن‌ها انجام بشود اما چون بعدازظهر شلوغ هست این امکان وجود ندارد بنابراین تایم آموزش باید ساعت یک و دو ظهر باشد اما به دلیل اینکه این ساعت دریاچه امن نیست عملاً امکان ندارد مگر اینکه نگهبان داشته‌باشد یا در محل خود دریاچه یک مکان به اسم خانه قایق ایجاد شود، شما الان می‌بینید در ورودی اسکله ورزشکاران با افرادی که سوار قایق‌های پدالی می‌شوند تفاوتی ندارد و بارها مشکلات ایجاد شده است.
استقبال از رشته قایقرانی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
من به دلیل اینکه مربی شنا هستم در استخر می‌توانم بحث استعدادیابی را انجام دهم و دعوت می‌کنم اما تجهیزات در حدی نیست که بتوان همه آن‌ها را آموزش داد.
این درحالی‌است که بانوان از قایقرانی به دلیل اینکه یک رشته مفرح و شاد است استقبال می‌کنند.
من چون شاغل نیستم و تنها منبع درآمدم از محل آموزش قایقرانی است اگر هیات از این طریق کمک کند و حقوق ثابتی برای ما در نظر گرفته شود در این صورت حتی می‌توانم به علاقه‌مندان رایگان آموزش دهم. در این مورد صحبت‌هایی شده و مسوولان وعده‌هایی هم داده‌اند.
برخی معتقدند حجاب مانع پیشرفت است آیا شما این دیدگاه را می‌پذیرید؟
خیر، حجاب نه‌تنها مانعی نیست و محدودیتی ایجاد نمی‌کند بلکه اعتماد نفس بانوان ورزشکار را هم افزایش می‌دهد ما در مسابقات جهانی فرانسه که حضور داشتیم برای ورزشکاران دیگر کشورها جالب توجه بود که چطور زن مسلمان با این پوشش فعالیت ورزش دارد حتی با ما عکس هم می‌گرفتند.
انتهای پیام/
گفت‌وگو از نسرین صفربیرانوند