به گزارش وارک نیوز، هر نامی که بر خرم آباد بگذاریم برازنده اش است.

گویی خداوند این شهر را در میان دو دست مستحکم سفیدکوه و مخمل کوه آفریده تا در سایه سار قامت استوارشان بیاساید.

به هر گوشه شهر که نگاه می کنید جوی هایش جویباران است، صدای شرشر آب سراب هایش وسوسه انگیز و طنین بهاران، قلبت را پرنشاط و دل آرام می کند.

این شهر تا بوده و بوده خرم و آباد بوده، باغ های اطراف شهر تا گل زرد تصاویری از بهشت را رقم می زدند و این حکایت همان خرم آباد دل انگیز است که می گویند.

درختان بلند چنارش چنان سر بهم زده اند که زیبایی دوچندانی به خیابان هایش داده و مسافران و رهگذرانش را از این همه زیبایی به رویاپردازی وا می دارد و برای خرم آباد داستان سرایی می کنند.

از خیابان هایش که عبور می کنید تا چشم کار می کند درخت است و سایه است و زمزمه جویباران و صدای دل انگیز گنجشک ها و این دیوان بزرگ طراوت و سرزندگی را به رویت می گستراند تا از آن لذت ببرید .

تو گویی خداوند بهار را با خرم آباد خلق کرده است تا بر زیبایی های این فصلش بیافزاید.

از لابلای برگ های پنجه مانند درختانش قلعه ای خودنمایی می کنند که فلک افلاک می نامند، در شمال و جنوب آن گرداب ها و مناره ای نمایان است که آدمی را به دور دست های تاریخ می برد تا تمدن درخشانش بیشتر از گذشته هویدا گردد.

نسیم و خنکای بهاری دریاچه های زیبایش، صورتت را می نوازد و تصویری از زیبایی و آسمان آبی را در زلالی آبش مشاهده می کنید. زلالی آبی که از آیینه به شما نزدیک تر و شفاف تر است.

این شهر شایسته بهترین هاست حالا چرا قامتش خم شده است ؟ چرا رنگش پریده و زرد است؟ چرا ناخوش احوال است؟ چرا آسفالتش در شان شهر و مردمش نیست؟ چرا شهر به این روز افتاده است ؟

اینها اوقات تلخی هایی است که باید در ۳۶۴ روز دیگر سال به آن پرداخت، حالا بگذارید امروز با خرم آباد به همان روزهای خوش قدیم برویم، به رقصیم و پای کوبان ۲۰ اردیبهشت روز خرم آباد را گرامی بداریم.

✍؛ محمد فیضی٫روزنامه نگار