به گزارش وارک نیوز، چولهول یکی از کوتاهترین رودخانه های دایمی لرستان است که با چشم اندازهای خیره کننده در نهایت زیبایی با عبور از آبشار افرینه به رودخانه کشکان می ریزد.

شاید به جرات بتوان گفت، بیشترین تخریب خاک کشور در این منطقه صورت می گیرد، رُسی بودن جنس خاک، نداشتن پوشش گیاهی وپستی و بلندی زیادزمین باعث می شود در بارندگی ها حجم زیادی ازخاک رس منطقه وارد رودخانه چولهول شود، پس از آن، رودخانه به رنگ قرمز در می آید که این اتفاق در نوع خود کم نظیراست، کارشناسان می گویند با هر بارندگی حدود ۲۵ تن خاک در هکتار وارد رودخانه می شود اما منابع غیر رسمی این میزان را تا ۵۰ تن در هکتار اعلام کرده اندمرگ رودخانه چولهول ۳ تا ۴ دهه قبل بر اثر، بی توجهی، بی تدبیری و سوء مدیریت رقم خورد تا امروز شاهد صحنه غم انگیزی باشیم.

با پیشرفت تکنولوژی و تجهیزات مدرن هواشناسی، چندین سال قبل پیش بینی شده بود که پدیده خشک سالی بر ایران حاکم خواهد شد.

مهندسین مشاور عمران و منابع آب ایران حدود ۵۰ سال قبل به این نتیجه رسیده بودند که جهت تامین آب رودخانه های چولهول و کشکان در مواقع کم آبی و همچنین کنترل سیلاب ها باید سدهایی از جمله سد چولهول بر روی این رودخانه که از سرشاخه های اصلی کشکان است ساخته شود تا زندگی و کشاورزی جوامع پایین دست در معرض خطر قرار نگیرد.

اما دولتمردان و صاحب منصبان ما نه تنها حاضر نبودند برنامه های مدیران قبل از انقلاب در حوزه آب و سد سازی را اجراء کنند بلکه تا دلتان بخواهد با وعده وعیدهای سر خرمن قول ساخت سد چولهول را می دادند و مااین روزها به جای تماشای سد، شاهد مرگ چولهول هستیم.

علاوه برخشک سالی، عدم نظارت فرمانداری، جهاد و همچنین شرکت آب منطقه ای باعث شده است مردم منطقه با مجوز یا بدون مجوز با نصب موتور تلمبه هایی شروع به باغداری کنند و به هر اندازه که به آب نیاز داشته باشند از چولهول برداشت نمایند گفته می شود حدود ۷۰۰ موتور تلمبه در مسیر این رودخانه وجود دارد.

ضمن آن که برای پوشش گیاهی منطقه نیز تاکنون اقدام موثری نشده است.

خشک سالی حاکم بر کشور و لرستان نتیجه عملکرد مسئولان در ۴ دهه گذشته تا امروز است که منجر به خشک شدن رودخانه، از بین رفتن باغات و کشاورزی، به خطر افتادن زندگی مردم و تغییر جغرافیای منطقه چولهول شده است.

این سرزمین به خاطر نداشتن سیاست علمی حاکم بر مدیریت اجرایی، نداشتن برنامه های بلندمدت و توجیه پذیر، متاسفانه به دست مدیران سفارشی، غیر متخصص و ناکارآمد اداره می شود که همیشه در حال آزمون و خطا هستند و همین راستی آزمایی توام با شکست سرمایه های این کشور را بر باد داده است.

امیدوارم مسئولان اجرایی با یک خرد جمعی و با درک این موضوع که آب مایه حیات است و زندگی بدون آن جریان ندارد به فکر ساخت سد و ذخیره گاههای آب در سال های آتی باشند چرا که زندگی مردم با خشک شدن چولهول و دیگر رودخانه ها فلج خواهد شد.

نگارنده: محمد فیضی