میرزا آقا پیرمرد میوه فروش اردبیلی که در استقبال از روحانی عکسش دست به دست گشت و بر روی خروجی های خیلی از سایت ها، وب سایت ها و کانال های تلگرامی قرار گرفت و شهرت جهانی پیدا کرد.
حالا در چهار گوشه جهان میرزا آقا را با آن چشمان نگران و مضطربش با عکسی از روحانی در خاطره دارند.
میرزا آقا با گرفتن عکس روحانی در دستش پیامی مخابره نکرد. این عکس می توانست مانند میلیون ها عکسی که در دست ایرانیان بود. از کنار لنز خیلی از عکاسان بگذرد. نمی دانم عکاس این عکس چه کسی است و میرزا آقا به خاطر چه ویژگی خاصی سوژه قرار گرفته است.
بارها عکس میرزا آقا را مرور کردم و هر بار از زاویه ای جدید چهره زجر کشیده اش را به ذهنم سپردم. اما میرزا آقا هر بار با چهره ای جدید و دردی متورم تر نگاهم کرد.
نگاه میرزا آقا .نگاه مضطرب پدرانی است که هر روز شاهد روز مرگی فرزندان تحصیل کرده خود هستند.
نگاه میرزا آقا، نگاه پدری زخم خورده است که با بیش از هفتاد سال سن برای تهیه جهیزه دخترش روزها را به شب های پرستاره این سرزمین پرچ می کند بی آنکه ستاره ای از این آسمان پر ستاره سهم او باشد.
نگاه میرزا آقا، نگاه پدری مضطرب و درمانده از شهریه دانشگاه آزاد فرزندش می باشد.
نگاه میرزا آقا ، نگاه نگران مردی است که رنج نداشتن او را با بیش از هفتاد سال به بار بری وادار کرده است.
نگاه میرزا آقا ، نگاه پیرمرد کوله بری است که در کوه های کردستان در حال سقوط کردن است.
نگاه میرزا آقا، نگاه پریشان پیرمرد جنوبی است که در روی لنج کهنه خود دل به مویه های قدیمی نیاکانش داده است.
نگاه میرزا آقا نگاه ویران کننده، پیرمردی شمالی است که درد پاهایش را به شالی گره زده تا شرمنده فرزندانش نباشد.
آقای رئیس جمهور این نگاه های مضطرب و پر امید را دریاب که برای آباد شدن ایران به دست های تو دوخته شده اند..
آقای رئیس جمهور!
قدر این نگاه های مهربان هم مضطرب را بدان که پشتوانه عظیمی برای سرمایه اجتماعی تو هستند.

امروز عکس دیگری از میرزا آقای معروف دیدم در کنار آن عکس چند روز پیش که این عکس او را در پشت فرمان خودروی نشان می دهد که به مردم ایران لبخند می زد.

یادداشت از عبدالرضا شهبازی