وی افزود: دلیل این موضوع، مشاهده “پدیده Fading” (پدیده کاهش شدت نور ترمولومینسانس در نمونه مورد آنالیز) و بدین معناست که قدمت پارینه سنگی میانه این محوطه کلیدی بیش از 63 هزار سال است.

بازگیر اظهار داشت: تاریخ به دست آمده با محاسبه میزان گاما و پرتوهای ذخیره شده در دوزیمترهای کار گذاشته شده در لایه پارینه سنگی میانه این غار در فصل سوم کاوش باستان شناختی صورت پذیرفته است.

وی در پایان تصریح کرد: نمونه تاریخنگاری شده، در عمق 163 سانتیمتری لایه پارینه سنگی میانه غار کلدر به دست آمده و از آنجایی که عمق نهایی نهشته‌های فرهنگی این لایه بین 200 تا 220 سانتی متر متغیر است لذا دستیابی به قدمت نهایی پارینه سنگی میانه این محوطه منوط به کاوش‌های جدید و کشف نمونه های حرارت دیده در عمق‌های پایین‌تر است.

گفتنی است، پارینه سنگی میانه منتسب به دوره زیست انسان‌های نئاندرتال و غار کلدر در مبحث پارینه سنگی جدید (دوران زیست انسان‌های هوشمند (Homo-Sapiens) با قدمت 54 هزار و 400 سال، تا به امروز قدیمی ترین محوطه پارینه سنگی جدید ایران است.