روایت طلبه‌ای که درس از خودگذشتی و انسان دوستی می‌دهد
«حال ترس و استرس در مواجهه با بیماری کرونا یک امر عادی بود، اما من عهدی با خدای خود بسته‌ام که هر جا احساس نیاز شود ورود کنم، حالا تفاوتی ندارد سیل پل‌دختر باشد یا حضور در قبرستان برای انجام دفن و کفن فوت شدگان کرونایی».اینها بخشی از صحبت‌های« محمد رسول حاجی» طلبه خرم‌آبادی است که داوطلبانه کار دفن و کفن فوت شدگان کرونایی را انجام می‌دهد.
به گزارش وارک نیوز، به نقل از خبرگزاری فارس از خرم‌آباد، یکی از مواردی که در مورد آن اظهار نظر و شائبه‌های متعددی مطرح می‌شد، آداب غسل و کفن و دفن فوت شدگان کرونایی بود، زیرا دفن مردگان بر رسوم مذهبی دارد که برای مردم مهم است.
«محمد رسول حاجی» طلبه جوانی که 31 سال سن دارد این روزها در جبهه و سنگر مقابله با کرونا فعالیت دارد، او معتقد است کرونا ویروس با همه منحوس بودنش اما پیامدهای خوبی هم داشت از جمله اینکه ظرفیت و شخصیت جامعه و افراد را در حوزه‌های مختلف نشان داد.
با این طلبه جوان که در ابتدا راضی نبود نامی از او برده شود اما بنا بر اصرار ما موافقت کرد، گفت‌و گوی کوتاهی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
چطور شد که قبول کردید اموات کرونایی را دفن کنید؟
زمانی که عکس‌هایی از قم را می‌دیدم که طلبه‌ها در این عرصه ورود کرده‌اند، افسوس می‌خوردم که آنها از ما جلو زده‌اند، پس از اینکه مطلع شدم حوزه علمیه خرم‌آباد در خصوص حضور روحانیت در قبرستان‌ها بیانیه داده بلافاصه همراه با چند تن از دوستان اعلام آمادگی کرده و تاکنون کفن و دفن چندین نفر را انجام داده‌ایم.
در مورد کفن و دفن فوت شدگان کرونایی توضیح می‌دهید؟
ببینید مردم خیالشان راحت باشد که همه واجبات مربوط به اموات در مورد فوت شدگان کرونایی به جز تلقین که طبق موازین بهداشتی خطر دارد انجام می‌شود.
غسال‌ها در خرم‌آباد فوت شدگان کرونایی را مانند اموات عادی غسل می‌دهند اما در این میان ما به عنوان روحانیت کوتاه نیامده‌ایم و با رعایت نکات بهداشتی از نزدیک بر روند غسل و کفن اموات نظارت می‌کنیم.
تشییع جنازه این افراد با دیگر اموات متفاوت است، از این شرایط برایمان بگویید.
تشییع جنازه این افراد غریبانه و مظلومانه انجام می‌شود، جنازه را در مواردی با سه نفر برمی‌داریم زیرا خانواده آنها نمی‌توانند کمک کنند، زن و بچه این افراد از فاصله چند صد متری ناله می‌کنند. من در این مدت صحنه‌های تلخ و اندوهناکی را شاهد بودم.
این صحنه‌ها برای شما تداعی کننده چه چیزی بود.
علاوه بر بی وفایی دنیا، حال و روز تشییع جنازه فوت شدگان کرونایی مصداق این ضرب المثل است که «دوستت دارم اما نه اندازه خودم»، از طرفی به گفته یکی از اساتید و بر اساس آیه قرآن تعبیر دیگری هم دارد «روزی می‌آید که زن از مرد، فرزند از پدر و مادر و پدر ومادر از فرزندان فرار می‌کند».
دیدن شرایط خانواده‌های داغدار در آن وضعیت چه حسی داشت؟
قطعا سخت بود، بنابراین برای آرام کردن و همدردی با خانواده‌هایی که ده‌ها متر دورتر برای عزیزان‌شان اشک می‌ریختند و فشار روی زیادی را تحمل می‌کردند پس از انجام اعمال نزد آنها رفته و به آنها این جمله را یادآوری می‌کردم که امام حسین (ع) هم غریبانه و مظلومانه به خاک سپرده شد همچنین می‌گفتم که اینچنین مرگی برای پاک شدن از گناهان است.
علاوه بر این برای اینکه خیال بازماندگان راحت شود بالای قبر تلقین مستحب می‌خواندم تا مطمئن شود که اعمال و مراسم مذهبی انجام شده است.
تلخ‌ترین صحنه‌ای که ظرف این مدت دیده‌اید.
اگر بگویم همه صحنه‌ها دردناک بود واقعیت را بیان کرده‌ام، اما دو هفته پیش برادر جوانی که حدود 25 سال سن داشت با گریه جنازه خواهر35 ساله‌ش را که بر اثر کرونا فوت کرده بود همراه با من به سمت سردخانه حمل کرد برایم بسیار سخت بود حتی نمی‌توانستم او را دلداری بدهم.
یکی دیگر از صحنه‌های تلخ تشییع جنازه مظلومانه سیدی بود که به نظر می‌رسید بزرگ طایفه‌ای بود، حتی برادرش هم نزدیک نیامد.
از اینکه کنار جنازه یک بیمار کرونایی حضور دارید نمی‌ترسید؟
به هر حال ترس و استرس یک امر عادی است زیرا احتمال اینکه خود ما به این بیماری مبتلا بشویم وجود دارد و اصلا با کسی شوخی ندارد، اما در این مورد نیت افراد متفاوت است ختم به شهادت یک موقع در سوریه است و زمانی هم در صالحین.
من فکر این را کرده‌ام که ممکن است به این ویروس مبتلا بشوم یعنی چشم بسته جلو نیامده‌ام.
نکته دیگر اینکه من عهدی با خدای خودم بستم که هر کجا نیاز بود ورود کنم حالا دیگر تفاوتی ندارد جمع کردن گل و لای خانه‌ها در سیل پل‌دختر باشد یا حضور در قبرستان مهم این است که همواره باید در صحنه حاضر بود.
خانواده‌تان با این قضیه مشکلی نداشتند؟
همانطور که اشاره کردم ترس یک امر طبیعی است خانواده ما نیز از این امر مستثنی نیستند خود من هم تنها نگرانیم این است که این بیماری به آنها منتقل نشود، اما خوشبختانه خانواده هم کمتر از من در این عرصه حضور ندارند اما من تمام نکات بهداشتی را هنگام ورود به منزل انجام می‌دهم.
مهمترین درس بحران کرونا از نگاه شما؟
همه ما در این قضیه متوجه شدیم که انسان در برابر یک سری اتفاقات کاری نمی‌تواند انجام بدهد و نکته دیگر اینکه همه دنیا در این شرایط منتظر یک منجی هستند.
موضوع دیگر اینکه طبق فرمایش امام علی(ع) در سختی‌های روزگار شخصیت و ظرفیت انسان‌ها مشخص می‌شود به عنوان نمونه حضوربازیگر طنز در کنار بیماران کرونایی به منظور افزایش روحیه آنها و تولید محلول و کمک به قشر آسیب پذیر تنها بخشی از مواردی است که می‌توان مطرح کرد.
اینجا دیگر کسی برای اسم کار نمی‌کند زیرا احتمال ابتلا به ویروس وجود دارد بنابراین هر چه هست اخلاص است و ایثار…
سخن آخر…
تمایل دارم مردم این موضوع را بدانند که روحانیت استان اعلام آمادگی کردند تا برای تقویت روحیه بیماران در بیمارستان حضور داشته باشند اما دانشگاه علوم پزشکی صلاح ندانست.
گفت‌وگو از نسرین صفربیرانوند